Autocarsector houdt virtuele betoging
Maar liefst 6.200 autocars van 340 bus- en autocarondernemingen houden woensdag een virtuele protestmars in Brussel. Via een video-campagne vragen de ondernemingen garanties aan de federale overheid voor hun voortbestaan en duidelijkheid voor de heropstart van hun activiteiten.
De autocarsector wordt extreem hard getroffen door de COVID-19 crisis. Er is geen perspectief, klinkt het bij de actievoerders. “Het is dus een kwestie van overleven”, zegt Kim Taylor, communicatieverantwoordelijke van de Federatie van de Belgische Autobus- en Autocarondernemers (FBAA). “Als we geen gehoor krijgen met deze symbolische actie, overwegen we toch de echte snelweg op te gaan.”
De situatie is momenteel zeer kritiek, zegt Taylor. “75 procent van de vloot van alle Belgische bus- en autocarbedrijven staat stil. Dat zijn 6.200 autocars. 10.000 medewerkers zitten werkloos thuis, zoals chauffeurs, techniekers, bedienden. Reizen en daguitstappen werden massaal geannuleerd. Orderboeken zijn geschrapt tot ver voorbij de zomervakantie”
Investeren in groene bussen
De impact van de COVID-19 crisis komt extra hard aan bij deze bedrijven, vertelt Taylor. “Een autocar kost gauw tussen de 350.000 en 500.000 euro. Elk voertuig is bijna een bedrijf op zich. Het kapitaalintensieve aspect van de sector wordt nog versterkt door de roep naar vergroening vanuit het beleid en de samenleving.” Volgens Taylor investeren autocarondernemers miljoenen in milieuvriendelijke Euro 6-aandrijvingen om te beantwoorden aan de eisen van de LEZ. “Die bijkomende financiële lasten dienen dan ook nog eens versneld te worden afgelost omdat de LEZ-politiek heel snel worden ingevoerd.”
Het hoogseizoen voor de autocarsector loopt van maart tot oktober, maar is volgens Taylor voor dit jaar reddeloos verloren. “De autocarbedrijven vallen onder de ‘essentiële dienstverlening’, maar in de praktijk is er helemaal geen werk. De traditionele opdrachtgevers, zoals scholen en socio-culturele organisaties, zijn gesloten en annuleren hun voorstellingen.”
Geen vooruitzichten
Er is geen perspectief. “Zelfs na het opheffen van de maatregelen, waar iedereen naar smacht, blijven belangrijke vragen onbeantwoord”, zegt Kim Taylor. “Wanneer zullen de klanten met voldoende vertrouwen opnieuw hun favoriete bestemmingen kunnen aandoen? Wanneer zullen de grenzen van de buurlanden terug toerisme toelaten, en onder welke condities? Het lijkt uitzichtloos. Een golf aan ontslagen en faillissementen kondigt zich aan.”
Taylor wil dat er oplossingen gevonden worden, samen met de overheid, om eerst en vooral het voortbestaan van de autocarbedrijven te verzekeren. “Onze federatie stelde meermaals aan de federale en regionale regeringen voor om een steunfonds op te richten dat een tussenkomst per stilstaand voertuig per dag zou voorzien. Concreet spreken we over een fonds van 120 miljoen euro tot 1 september 2020. De sector vraagt ook dialoog met de experten om samen een duidelijk kader voor de heropstart van het collectief vervoer te maken.” Als de virtuele mars niets oplevert, zullen er echte acties volgen.
